MezzoProgram TV na Niedziela 18.06.2023
| 18:56 |
Orchestre National de Lille, Yaron Traub (Conductor) Varvara Nepomnyashchaya (piano) Sergei Rachmaninov (1873 - 1943) Piano Concerto no 1 in F-sharp minor, Op. 1 Piano Concerto no 3 in D minor, Op. 30 Recorded at the Nouveau Siecle, Lille, 8 February 2019 TV Director, Nicolas Foulon
|
|---|---|
| 20:30 |
Evgeny Kissin (piano) Johann Sebastian Bach (1685 - 1750) Toccata and Fugue in D minor BWV 565 Wolfgang Amadeus Mozart (1756 - 1791) Adagio in B minor KV 540 Ludwig van Beethoven (1770 - 1827) Sonata No. 31 in A flat major op. 110 Frederic Chopin (1810 - 1849) Mazurkas (Selection) Andante spianato et Grande Polonaise in E flat major op. 22 Johann Sebastian Bach (arr. Ferruccio Busoni) Nun komm, der Heiden Heiland Wolfgang Amadeus Mozart Rondo in D major KV 485 Frédéric Chopin Polonaise in A-flat major Op. 53 'Heroic Polonaise' Waltz in F minor Op. 70 no. 2 Wuppertal, Historische Stadthalle (Klavier-Festival Ruhr), June 27, 2022
|
| 22:23 |
Christian Zacharias (piano) Pyotr Ilyich Tchaikovsky (1840-1893) The Seasons op. 37a Franz Schubert (1797-1828) Piano Sonata No. 18 in G major D 894 Martigny, Pierre Gianadda Foundation, 8 September 2022
|
| 0:00 |
Segovia at Los Olivos Directed by Christopher Nupen In fact, in Western classical music, the achievement of Andrés Segovia is unique. As a boy in Granada, he was captivated by the variety of tone colours and the wealth of harmonic possibilities of the Spanish guitar and he saw a future for it that nobody had previously even dreamed of. On those seemingly slender beginnings he set out on a remarkable quest. Using the work done by Fernando Sor and Francisco Tarrega in the nineteenth century and adding the compositions of Johann Sebastian Bach, he began to build not only a career for himself, but to lay the foundations of modern guitar technique and the present-day international popularity of the Spanish guitar as a serious musical instrument. Within twenty years, Andrés Segovia had taught himself the instrument, revolutionised the technique and won acceptance for it on the concert platforms of Europe. He spent the next fifty years giving concerts in almost every part of the world and was at various times a resident of the United States, Switzerland and Argentina. At the age of 75, he returned to his native Andalusia with his young wife, Emilita, and built a new home, Los Olivos, on the Costa del Sol as close as he could to Granada. This film is made in the relaxed atmosphere of his new home and in Jaen and Granada where he spent his formative years. The idea is very simple: to give a great man an opportunity of looking back on sixty years of concert life and one of the most unusual contributions to Western music made by any performing musician in the last hundred years. Segovia talks in his inimitable poetic way about what he has tried to do, and plays some of the music most closely associated with him and his extraordinary career.
|
|
|
|
| 1:00 |
Itzhak Perlman (violin) Philharmonia Orchestra, Lawrence Foster (Conductor) Johannes Brahms (1833 - 1897) Violin Concerto in D, Op. 77 London, 1978 Directed by Christopher Nupen
|
| 1:44 |
Pierre-Laurent Aimard (piano) Wolfgang Amadeus Mozart (1756 - 1791) Fantasy in D minor K. 397 Jan Pieterszoon Sweelinck (1562 - 1621) Fantasia a 4: Echo SwWV 261 Wolfgang Amadeus Mozart Fantasy in C minor, K.475 Andrei Volkonsky (1933 - 2008) Musica Stricta (Fantasia ricercata) Wolfgang AmadeusMozart Fantasy K Anh. 32 Carl Philipp Emanuel Bach (1714 - 1788) Fantasy Wq 59/6 Wolfgang AmadeusMozart Fantasy in C minor K. 396 Ludwig van Beethoven (1770 - 1827) Fantasy op. 77 George Benjamin (born 1960) Fantasy on Iambic Rhythm Paris, Philharmonie, October 3, 2022
|
| 3:00 |
Die Zauberflöte (The Magic Flute) Singspiel by Wolfgang Amadeus Mozart (1756 - 1791) Libretto by Emmanuel Schikaneder First performance in Vienna, Theater auf der Wieden, 30 September 1791 Orchestra of the Age of Enlightenment, Ryan Wigglesworth (Conductor) The Glyndebourne Chorus Barbe & Doucet (Stage Direction, Sets) Patrick Martel (Puppet Designer), Guy Simard (Lighting Designer) David Portillo (Tamino) Esther Dierkes (First Lady) Marta Fontanals-Simmons (Second Lady) Katharina Magiera (Third Lady) Björn Bürger (Papageno) Caroline Wettergreen (Queen of the Night) Jörg Schneider (Monostatos) Sofia Fomina (Pamina) Michael Kraus (Speaker) Brindley Sherratt (Sarastro) Thomas Atkins (Second Priest and First Man in Armour) Martin Snell (First Priest and Second Man in Armour) Alison Rose (Papagena) Puppeteers Richard Booth, Mikey Brett, Ashleigh Cheadle, Jack Parker, Ben Thompson, Scarlet Wilderink Recorded at the Glyndebourne Festival, 1 August 2019 Directed by François Roussillon
|
| 5:44 | |
Lista stacji
O stacji Mezzo
Telewizja Mezzo
Mezzo to francuska stacja telewizyjna skupiająca się na światowej muzyce klasycznej, jazzie i tańcu. Promowana hasłem „Muzyka dla Twoich oczu”, łączy w sobie wrażenia płynące z doskonałego brzmienia i oglądanych występów. Mezzo przenosi widzów do najbardziej prestiżowych sal koncertowych, na deski scen operowych i baletowych oraz w świat znakomitych festiwali muzycznych. W ramówce kanału znajdują się zarówno krótkie klipy, jak i pełnometrażowe przedstawienia prezentujące twórczość legendarnych artystów i nowo odkrytych talentów. Pasmo uzupełniane jest muzycznymi programami i filmami dokumentalnymi. Telewizja Mezzo nadaje swój program przez całą dobę, siedem dni w tygodniu.
Historia telewizji Mezzo
Telewizja Mezzo została założona w 1992 roku przez francuską publiczną grupę mediową France Télévisions. Do roku 1998 nosiła nazwę France Supervision. W 2001 roku Mezzo połączyła się z francuskim kanałem muzycznym Muzzik, zachowując swoją nazwę. Logo stacji składa się z czerwonego napisu „mezzo” ze stylizowaną literą „m”. Siostrzaną stacją telewizji Mezzo jest Mezzo Live HD – kanał nadawany od kwietnia 2010 roku.
Oficjalna siedziba stacji znajduje się w Paryżu we Francji. Obecnym właścicielem jest francuska telewizja publiczna oraz francuska spółka mediowa Grupa Canal+. Aktualnie stacja dociera aż do blisko 60 milionowej widowni i jest dostępna w ponad 80 krajach na całym świecie – w tym w krajach Skandynawskich, w Portugalii, Rosji czy w Polsce.
Od samego początku telewizja Mezzo poświęcona była promocji muzyki klasycznej, jazzu i tańca wśród szerszej widowni. Zamysłem było dotarcie nie tylko do zaprawionych melomanów, ale także osób rozpoczynających przygodę z muzyką poważną. Oferta kanału składa się z programów w różnym formacie. Repertuar obejmuje różne gatunki i formy sztuki klasycznej – m.in. operę, balet, koncerty symfoniczne, jazzowe czy recitalie. Krótko- i pełnometrażowe występy nadawane są w blokach. Przeplatane są programem muzycznym „ InterMezzo ”.
Gdzie można oglądać telewizję Mezzo?
Telewizja Mezzo dostępna jest w Polsce w wybranych sieciach kablowych oraz na największych platformach – Polsat Box i Canal+.
Stacje telewizyjne powiązane z Mezzo
Od roku 2010 oferta nadawcy została rozszerzona o kanał Mezzo Live HD. Emitowane są na nim wyłącznie programy w jakości HD, w tym koncerty i spektakle na żywo z największych scen lirycznych, festiwali klasycznych i jazzowych oraz koncertów z całego świata.
Więcej o telewizji Mezzo
Telewizja Mezzo posiada własną stronę internetową www.mezzo.tv w francuskiej i angielskiej wersji językowej. Prezentowane są na niej nie tylko zapowiedzi transmitowanych spektakli i koncertów, ale też rekomendacje muzyczne, literackie, filmowe czy festiwalowe. Aktualności na temat ramówki i nadchodzących wydarzeń muzycznych umieszczane są na bieżąco również na social mediach stacji, takich jak Facebook, Twitter i Instagram.