Stanisław nie potrafi zapomnieć o Izabeli. Pani Stawska przyjmuje oświadczyny Mraczewskiego. Wokulski znika. Krążą pogłoski, że wysadził się w ruinach zamku. Umiera stary subiekt Rzecki.

Panna Izabela jest zachwycona koncertem Molinariego. Nie sprzeciwia się zalotom muzyka. Urażony Wokulski przestaje ją odwiedzać. Wąsowska mówi, że jest to odwet za jego wizyty u Stawskiej.

Wokulski, by zyskać względy Izabeli, decyduje się sprzedać sklep. Nowa właścicielka kamienicy, baronowa Krzeszowska, wytacza procesy dawnym lokatorom - studentom i pani Stawskiej.

Po powrocie z Paryża Wokulski udaje się do Zasławia. Widząc, że cieszy się on powszechnym szacunkiem i zainteresowaniem kobiet, również panna Łęcka spogląda na niego życzliwie.

Rzecki odwiedza kamienicę Łęckich. Zaprzyjaźnia się ze Stawską, jej matką i córeczką, poznaje baronową Krzeszowską i zalegających z opłatami studentów. Wokulski korzysta z życia w Paryżu.

Wokulski pomaga w organizacji występów Rossiego. Dla uratowania posagu Izabeli nabywa kamienicę Łęckich. Z zagranicy wraca Kazio Starski, którego Izabela traktuje jak kandydata na męża.

Zaproszenie Wokulskiego przez Hrabinę odbija się echem wśród arystokracji. Stanisław odkupuje od Krzeszowskiego klacz wyścigową. Kiedy baron obraża Izabelę, Wokulski wyzywa go na pojedynek.

Sklep Wokulskiego prowadzi stary subiekt Ignacy Rzecki. Wieczorami pisze pamiętnik. Odnotowuje w nim wszystkie wydarzenia, których był świadkiem.

Ekranizacja powieści Bolesława Prusa. Warszawa po 1863 roku. Serial ukazuje dzieje nieodwzajemnionej miłości bogatego kupca, Stanisława Wokulskiego, do arystokratki Izabeli Łęckiej.