Józef Korzeniowski (ur. 24 lipca 1934 w Opatowie, zm. 24 listopada 1993 w Gdyni) – polski aktor i śpiewak. W latach 1949-1953 występował w Teatrze Lalki i Aktora "Baj Pomorski" w Toruniu, 1954-1957 - w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie (Tomasz Biegunka w Chorym z urojenia Moliera w 1955, Lisiewicz i Lubomir w Panu Geldhabie Aleksandra Fredry). W sezonie 1957/1958 grał w Teatrze Powszechnym Województwa Gdańskiego w Sopocie (Alfred w Mężu i żonie Aleksandra Fredry, Argant w Szelmostwach Skapena Moliera), w następnym zaś w Gdańskim Studiu Rapsodycznym. Od 1960 do 1982 był aktorem Teatrze Muzycznym w Gdyni (m.in. Frosz w Zemście nietoperza Johanna Straussa (syna) w 1963, Doktor Petypon w Damie od Maxima Georgesa Feydou w 1967 i gościnnie w Teatrze Muzycznym w Szczecinie rok później, Li w Krainie uśmiechu Franza Lehára w 1971, postać tytułowa w Panu Zagłobie Augustyna Blocha w 1972, Wacuś w Majcher lady Jerzego Derfla w 1972, Eternel w Madame Sans-Gene Stefana Kisielewskiego w 1975, Miechodmuch w Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale Wojciecha Bogusławskiego i Jana Stefaniego w 1979, Pan Peachum w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta w 1982. Na emeryturze pojawiał się na scenie do 1992 (m.in. Opowiadacz w Janosik, czyli na szkle malowane Ernesta Brylla w 1983, Cesarz w Madame Sans-Gene w 1983, Rozbirski w Drugim Wejściu Smoka, czyli Franek Kimono Story Andrzeja Korzyńskiego w 1984, Lejzor Wolf w Skrzypku na dachu Jerry'ego Bocka w 1984, Kiss w Księżniczce czardasza Emmericha Kálmána w 1986, Król Walorozo w Ja kocham Rózię! Andrzeja Korzyńskiego w 1990, Pan Grimwig w Oliver! Lionela Barta w 1990). Między 1966 a 1981 wystąpił w siedmiu spektaklach Teatru Telewizji. Wikipedia