Harfa birmańska
(Biruma no tategoto)
W skrócie
Połowa 1945 roku, Birma. Młody, japoński żołnierz Mizushima uwielbia grać na harfie. Wkrótce jego oddział trafia do niewoli.
Oglądaj w telewizji
Opis
Połowa 1945 roku, koniec wojny na Pacyfiku, Birma. Młody, japoński żołnierz Mizushima (Shôji Yasui) uwielbia grać na harfie. Jego umiejętności nie tylko umilają życie jego towarzyszom, ale równie często są sygnałem ostrzegającym np. o grożącym niebezpieczeństwie. Wkrótce oddział Mizushimy trafia do niewoli, a on sam jako ochotnik zostaje wysłany w góry do walczącej w grocie grupy z wieścią o kapitulacji japońskiego cesarstwa. Fanatyczni obrońcy odrzucają propozycję. Po ataku Brytyjczyków, tylko ciężko ranny Mizushima pozostaje przy życiu. Wyleczony przez buddyjskiego mnicha, podejmuje w przebraniu swojego wybawcy wędrówkę przez Birmę celem dołączenia do swojego oddziału. Po drodze, napotykając liczne trupy poległych japońskich żołnierzy, oddaje im ostatnią posługę, grzebiąc ich skremowane ciała. Napotykane po drodze zniszczenia wojenne i ludzka niedola zmieniają go wewnętrznie. Film "Harfa birmańska" Kona Ichikawy ("Młodszy brat") jest ekranizacją głośnej książki Michio Takeyamy pod tym samym tytułem. Opowieść utrzymana jest w poetyce kina drogi, a jej bohater podczas swej wędrówki doznaje duchowej przemiany. Obraz zaliczany jest do czołowych filmów antywojennych w historii kina światowego. Japoński reżyser, jako jeden z pierwszych, pokazał swych rodaków nie jako agresorów, ale jako ofiary wojny. W roku 1995 roku, z okazji stulecia narodzin kina, produkcja znalazła się na watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne. Wyróżniono ją Nagrodą Specjalną oraz laurem Katolickiego Biura Filmowego na festiwalu weneckim, a także nominacją do Oscara. W 1985 roku Ichikawa nakręcił utrzymany w kolorze remake swego filmu.
Występują
