Picasso, metamorfozy od błękitu po różowy
(Picasso, metamorphoses en bleu et rose)
W skrócie
Opowieść o ewolucji w malarstwie Picassa. Po okresach zwanych błękitnym i różowym, od 1907 roku, artysta pracował nad uproszczeniem formy i dekonstrukcją, z których narodził się kubizm.
Oglądaj w telewizji
Opis
Opowieść o ewolucji w malarstwie Picassa, które od stylu akademickiego we wczesnej młodości doprowadziły go do geometryzacji i uproszczonych form kubizmu. Po samobójczej śmierci przyjaciela artysta w latach 1901-1904 wchodzi w tzw. błękitny okres twórczości - maluje nędzę ówczesnych czasów, smutne i melancholijne twarze znajomych. Po zmianie otoczenia i przeprowadzce do Paryża w Bateau Lavoir na Montmartrze, siedziby bohemy, zmienia się nastrój malarza. Zaczyna się wtedy tzw. okres różowy, w którym powstają wizerunki akrobatów, tancerek, arlekinów w odcieniach różu. Od 1907 roku Picasso znowu zmienia styl. Pracuje też nad uproszczeniem formy i dekonstrukcją, z których wkrótce rodzi się kubizm. Pierwszym z obrazów są Panny z Awinionu.
