W skrócie

Pierwsi Polacy deportowani przez Niemców na roboty przymusowe przybyli do Wrocławia już pod koniec 1939 r. Taką deportacją objęto całe rodziny, które zostały schwytane w łapankach.

Oglądaj w telewizji

Opis

Pierwsi Polacy deportowani przez Niemców na roboty przymusowe przybyli do Wrocławia już pod koniec 1939 r. W następnych latach ich liczba systematycznie wzrastała. Taką deportacją objęto całe rodziny, które zostały schwytane w łapankach. W obozie przejściowym ludzie ci byli poddawani dezynfekcji i odwszawianiu, badaniom lekarskim oraz segregacji. Następna była wizyta w urzędzie zatrudnienia, gdzie odbywały się niewolnicze targi siłą roboczą. Przymus pracy obowiązywał od 10. roku życia. Istniał cały system zakazów. Nie wolno było opuszczać po godzinie policyjnej miejsca zamieszkania, używania języka polskiego w miejscach publicznych, organizowania spotkań towarzyskich, zawierania związków małżeńskich, a także podróżowania bez zezwolenia pociągami i autobusami. Nieprzestrzeganie zasad było surowo karane grzywną, biciem, więzieniem, a nawet śmiercią. Najgorszą plagą obozowego życia było wszechobecne robactwo, a zwłaszcza pluskwy. Racje żywnościowe były bardzo skromne i wahały się w granicach 1500 kalorii. Mimo zakazów Polacy od 1940 roku spotykali się w małych grupkach w obozach pracy lub w kwaterach prywatnych. Pielęgnowali tradycje, chodzili na nabożeństwa, śpiewali pieśni kościelne i narodowe, czytali polskie książki. Przekazywali sobie wieści z wojennych frontów i podtrzymywali się na duchu.

Twórcy

Janusz Sozański

reżyseria