W skrócie

Twórcy dokumentu prezentują historię i walory przyrodnicze wyspy położonej na Oceanie Spokojnym u środkowego wybrzeża Chile.

Oglądaj w telewizji

Opis

Wyspa Chiloé należy do archipelagu o tej samej nazwie, a położona jest u środkowego wybrzeża Chile na terenie Oceanu Spokojnego. Jej nazwa pochodzi od słowa z języka mapadungun - Chilhue (lugar de chelles), co w potocznym tłumaczeniu oznacza "kraina rybitw". Występujące tu liczne mokradła i zatoki tworzą idealne środowisko także dla wielu innych gatunków ptaków. Drewniane domki wzbite na palach (palafitos), unoszące się nad wodą, są znakiem rozpoznawczym wyspy. Najsłynniejsze palafitos znajdują się w Castro, a wiele z nich jest zaaranżowanych na hotele czy kawiarnie. Warto też spojrzeć na wyspę z punktu widokowego Gamboa (mirador Gamboa). Mimo kolonizacji europejskiej na przestrzeni wieków miejscowa ludność do dziś zachowuje odrębną kulturę i posługuje się charakterystycznym dla tego regionu dialektem, łączącym w sobie XVI-wieczny język hiszpański z wpływami języków indiańskich. Zachował się tu szereg jezuickich drewnianych kościołów z XVII i XVIII wieku, z czasów izolacji wyspy po buncie Mapuczów. W 2000 roku szesnaście z istniejących tu kościołów zostało wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W zachodniej części wyspy utworzono w Park Narodowy Chiloé. Typową roślinnością są tu lasy złożone z sosen i wiecznie zielonych bukanów. W parku do dziś mieszkają dawni mieszkańcy regionu - Indianie z plemienia Huiliche. Drewno i wełna to podstawa tutejszego rękodzieła. Na tradycyjnych jarmarkach (feriach) można kupić produkty wyłącznie lokalnego pochodzenia, gdyż zabroniona jest sprzedaż rzeczy importowanych. Spośród drewnianych przyborów i figurek, wiklinowych koszyków, skórzanych toreb czy ręcznie robionych swetrów warto zaopatrzyć się w słynne poncho chilote.