Kamil coraz gorzej się czuje. Mimo to wciąż pracuje nad swoją powieścią. Pragnie w niej wyrazić nędzę i cierpienie, które widzi wokół. Chce skończyć powieść, nim gruźlica pozbawi go sił.

Kamil marzy o zostaniu pisarzem. Gnieździ się w pokoju z poetą, studentem medycyny i jego siostrą. Kamil stopniowo załamuje się i sięga po alkohol. Na domiar złego znów choruje na gruźlicę.

Dwudziestoletni Kamil odbywa praktykę kelnerską w restauracji. Poznaje tam grupę młodych artystów. Kamil pokazuje swoje rękopisy jednemu z pisarzy, a ten stwierdza, że ma talent literacki.

Kamil przyjeżdża z ojcem do Krakowa. Mieszka u rodziny szewca, a następnie, gdy ojciec zostaje aresztowany, u jego kochanki. Ostatecznie trafia do internatu, gdzie ma godziwe warunki.

Po śmierci matki Kamila, przygarniają go ciotki. Zjawia się ojciec chłopca, który wyszedł z więzienia. Ojciec postanawia, że pojadą do Krakowa i tam chłopiec będzie chodził do szkoły.

Ekranizacja autobiograficznych opowiadań Zbigniewa Uniłowskiego. Matka przedwcześnie dojrzałego Kamila zarabia na utrzymanie nierządem. Kiedy umiera, chłopiec bardzo przeżywa jej śmierć.