Basia rodzi chłopca. Wraca z dzieckiem do Warszawy. Matka Stefana obwinia ją o jego śmierć. Zygmunt nie może pogodzić się ze stratą Iny. Współczesność. W Izraelu Barbara odbiera medal.

Wiosna 1943 r. Na Pilnika zostaje wydany wyrok śmierci. Kaniewski radzi Kowalskiemu, by wyjechał z Basią do jego domu w Tarczynie. Umiera pani Kohn. Nocą bliscy kobiety chowają ją w sadzie.

Matka Zygmunta wyrzuca Inę z domu i okłamuje syna, że kobieta wróciła do męża. Ten przedostaje się do getta, by spotkać się z kobietą. Stefan i Jan wyprowadzają żydowskie dzieci z klasztoru.

Warszawa, 1942 r. Basi udaje się wyprosić u księdza metrykę nieżyjącej Krystyny dla ukrywanej Żydówki. Stefan i Zygmunt ukrywając broń w tunelu spotykają grupę Żydów, którzy uciekli z getta.

1942 r. Prof. Kowalski trafia do zakładu psychiatrycznego. Chory, który nie kryje nienawiści do Żydów, wyjawia synowej, Barbarze, szokującą prawdę. Lata współczesne. Barbara odwiedza Izrael.

Przed podróżą do Jerozolimy Barbara wspomina przeszłość. Rok 1941. Basia i Stefan pobierają się. Stefan odkrywa, że gospodarz przyjęcia ukrywa Żydów.

Warszawa, 1938 r. Młody inżynier, Stefan Kowalski poznaje Basię. Łódź, lata współczesne. Blisko 90-letnia Barbara zostaje odznaczona medalem 'Sprawiedliwy wśród Narodów Świata'.