Carlos Palomino (ur. 10 sierpnia 1949 w San Luis Río Colorado) – meksykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półśredniej. Gdy miał dziesięć lat, jego rodzina przeniosła się do Stanów Zjednoczonych i zamieszkała w Santa Ana. Palomino odnosił sukcesy w boksie amatorskim, gdy służył w United States Army. Był mistrzem armii w 1971 i 1972 w wadze półśredniej, a także amatorskim mistrzem USA (AAU) w wadze lekkopółśredniej w 1972 (pokonał wówczas przyszłego mistrza olimpijskiego Sugar Raya Sealesa. Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1972. Po wygraniu 10 walk i zremisowaniu jednej doznał w 1974 pierwszej porażki, gdy pokonał go Andy Price. W listopadzie 1975 zremisował z wysoko notowanym Hedgemonem Lewisem. 22 czerwca 1976 w Londynie zmierzył się z mistrzem świata organizacji World Boxing Council w wadze półśredniej Johnem Straceyem. Pokonał go przez techniczny nokaut w 12. rundzie i został nowym mistrzem świata. Palomino w obronie zdobytego tytułu mistrzowskiego pokonał kolejno: Armando Muñíza 21 stycznia 1977 w Los Angeles przez techniczny nokaut w 15. rundzie, Dave'a Boya Greena 14 czerwca 1977 w Londynie przez nokaut w 11. rundzie, Everaldo Costę Azevedo 13 września 1977 w Los Angeles na punkty, José Palaciosa 10 grudnia 1977 w Los Angels przez nokaut w 13. rundzie, Ryu Sorimachi 11 lutego 1978 w Las Vegas przez nokaut w 7. rundzie, Mimouna Mohatara 18 marca 1978 w Las Vegas przez techniczny nokaut w 9. rundzie i ponownie Armando Muñíza 25 maja 1978 w Los Angeles na punkty. W kolejnej walce Palomino stracił tytuł mistrzowski. 14 stycznia 1979 w San Juan Wilfred Benítez pokonał go niejednogłośnie na punkty. W następnej walce Palomino zmierzył się z Roberto Duránem, który przeszedł do wagi półśredniej po rezygnacji z tytułu mistrzowskiego w wadze lekkiej. 22 czerwca 1979 Durán jednogłośnie zwyciężył na punkty. Po tej walce Palomino wycofał się z zawodowego uprawiania boksu. Próbował swych sił jako aktor występując w wielu filmach i programach telewizyjnych. Jego młodszy brat Paul Palomino był bokserem amatorskim. Zginął wraz z pozostałymi członkami reprezentacji USA w katastrofie lotniczej na Okęciu w 1980. Carlos Palomino powrócił do zawodowego uprawiania boksu w 1997. W wieku 48 lat wygrał cztery walki przez nokaut (w tym z byłym mistrzem świata René Arredondo, ale w kolejnej przegrał na punkty w maju 1998 z Wilfredo Riverą i ostatecznie zakończył karierę pięściarską. Został wybrany w 2004 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy. Wikipedia