Zoja Aleksiejewna Fiodorowa, ros. Зоя Алексеевна Фёдорова, ur. w Petersburgu, zm. 10 grudnia 1981 w Moskwie) – radziecka aktorka filmowa. Zasłużona Artystka RFSRR (1965), laureatka dwóch Nagród Stalinowskich drugiego stopnia (1941, 1942). Matka aktorki Wiktorii Fiodorowej. Zyskała powszechne uznanie w ZSRR filmach „Przyjaciółki” (1935), „Muzyka i miłość” (1940 r. – Nagroda Państwowa ZSRR 1944 r.), „Frontowe przyjaciółki” (1942 r. – Nagroda Państwowa ZSRR), „Ożenek” (1944 r.), „Stracone lato” (1962 r.), „Wesele w Malinówce” (1967 r.) „Moskwa nie wierzy łzom” (1979 r.) i innych. W grudniu 1946 roku była represjonowana (otrzymała wyrok 27 lat więzienia za szpiegostwo) i przebywała we Władimirskim Więzieniu do lutego 1955 roku. Wikipedia