Jerzy Jarocki (ur. 11 maja 1929 w Warszawie, zm. 10 października 2012 tamże) – polski reżyser teatralny, pedagog, tłumacz i dramaturg, określany jako „jeden z najważniejszych reżyserów teatralnych w polskim teatrze powojennym”. W latach 1961–1998 reżyserował na deskach Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, od 2003 związany także z Teatrem Narodowym w Warszawie. Profesor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, członek Polskiej Akademii Umiejętności. Wikipedia