Louis Germain David de Funès de Galarza (wym. []; ur. 31 lipca 1914 w Courbevoie, zm. 27 stycznia 1983 w Nantes) – francuski aktor filmowy, teatralny oraz scenarzysta. Obok Bourvila i Fernandela zaliczany do grona najwybitniejszych komików w historii kinematografii francuskiej. Był jednym z bardziej cenionych artystów tamtejszego kina w drugiej połowie XX wieku; filmy z jego udziałem, od wczesnych lat 60. do 80., przyciągnęły do kin ponad 270 milionów widzów. Styl gry aktorskiej de Funèsa cechował się ekspresyjnością, szerokim zakresem mimiki, przesadną gestykulacją, grymasami, okrzykami, podskokami, zniecierpliwieniem, a także wyniosłością, samolubnością i specyficznym chodem. W 1980 został nagrodzony honorowym Cezarem za całokształt twórczości. W 1942 zdał egzamin wstępny do szkoły teatralnej René Simona. Dwa lata później otrzymał rolę w spektaklu L’Amant de paille. W 1946 zadebiutował na dużym ekranie, występując jako statysta w komedii Kuszenie Barbizona. Przez blisko dwadzieścia lat odgrywał w filmach role drugo- i trzecioplanowe. Swoją pierwszą ważną kreację, którą zwrócił uwagę krytyków, stworzył w komediodramacie Czarny rynek w Paryżu (1956). Sukcesem okazała się także sztuka teatralna Oscar (1959), w której zagrał główną rolę. W latach 60. i 70., dzięki współpracy między innymi z reżyserem Jeanem Giraultem, wystąpił w wielu produkcjach, które przeszły do historii francuskiej komedii; wśród nich takie tytuły jak: Koko (1963), Żandarm z Saint-Tropez (1964; i kontynuacje z 1965, 1968, 1970, 1979, 1982), trylogia Fantomas (1964, 1965, 1967), Gamoń (1965), Sławna restauracja (1966), Wielka włóczęga (1966), Wielkie wakacje (1967), Zwariowany weekend (1968), Hibernatus (1969), Mania wielkości (1971), Przygody rabina Jakuba (1973), Skrzydełko czy nóżka (1976), Panowie, dbajcie o żony (1978) i Kapuśniaczek (1981). Wikipedia