Phil Goss (ur. 5 marca 1969 w Stillwater) – prezenter TVN Lingua. Jest absolwentem Wabash College, gdzie studiował politologię oraz retorykę. Przyjechał do Polski w 1991 r. jako wolontariusz z programu WorldTeach z Harvard University, by uczyć j. angielskiego w I LO w Malborku. W 1992 przeprowadził się do Gdańska, gdzie uczył j. angielskiego w II LO w Sopocie oraz na Uniwersytecie Gdanskim. Później wykładał na wydziale politologii. Prowadził audycję w Radiu ARnet pt. "ARnet Amerika" i był DJ-em w klubie studenckim "Żak". Współpracował z zespołem Blenders w latach 1995, 1996, 1997 i 2008. Pracował także w Ernst & Young i Polskim Stowarzyszeniu Budowniczych Domów, gdy studiował na uczelni Gdańska Fundacja Kształcenia Menedżerów, gdzie ukończył studia MBA. Na czas od 1998 do 2002 wrócił do Stanów, gdzie pracował jako wykładowca marketingu, zarządzania, politologii i retoryki na University of Southern Indiana w miejscowości Evansville w stanie Indiana. Studiował na kierunku doktoranckim w Kelley School of Business w Indiana University w miejscowości Bloomington, lecz nie ukończył studiów. Wrócił do Polski jako wicekonsul w Ambasadzie Amerykańskiej w 2002 i 2003. W roku akademickim 2003/2004 był ponownie wykładowcą na Uniwersytecie Gdańskim, lecz zdecydował zamieszkać w Warszawie na stałe w 2003. Uczył wtedy w International American School na Kabaty (Warszawa) przez rok i od tego czasu uczy menedżerów i dyrektorów warszawskich. W 2006 oraz w 2008 był gościem programu "Europa da się lubić" na TVP2. Występował kilka razy w innych programach telewizyjnych, m.in. "Kawa czy herbata?" i "Dzień dobry TVN". Po krótkim kontrakcie zagranicą w Rijadzie w Arabii Saudyjskiej, pracował w TVN Lingua jako prowadzący programów oraz jako lektor w j. angielskim. Jego programy to: "Spikerzy z licencją do nauczania", "Chatter Box", "Therapidiom", "Slanguage" i "Bobby the Snail". Udziela swojego głosu także w MTV Europe, VH1 Europe i MTV HD Europe. W sezonie 2008/2009 występował w programach Londyńczycy, Jaka to melodia?, Europa da się lubić oraz Barwy szczęścia w TVP 1. Wikipedia